Huh? Arold staat daar in het Chassé Theater in Breda (zie foto) toch voor een groep? Of lijkt dat alleen maar zo? Wat gebeurt er als je de ‘groep’ doorziet?

Wanneer je denkt dat je voor een groep staat, is de kans groot dat je:

– beperkende gedachten over jezelf tegenkomt
– spanning ervaart
– in een ‘presentatiemodus’ schiet

Je kunt het ook zo zien. Een groep is niet meer dan een een verzameling individuen die op hetzelfde moment in dezelfde ruimte aanwezig zijn. Alleen jij, als spreker, bundelt die individuen in je hoofd tot een groep. De mensen in de zaal, kunnen niet naar je kijken en luisteren ‘als groep’. Ze ervaren jou, ieder voor zich, door hun eigen ogen en oren. Feitelijk is het dus een 1-op-1 interactie maar dan meerdere keren tegelijkertijd. Zodra je dat als spreker vergeet en je ‘anders’ gaat gedragen omdat je denkt dat je voor een groep staat, gebeurt er iets dat niet werkt. Jouw ‘groepspresentatiemodus’ (denk aan volume, intonatie, woordkeuze, lichaamstaal en spreektempo) creëert een afstand tussen jou en degene die naar je luistert, het individu. Als je ‘gewoon’ spreekt zoals je dat tegen 1 persoon zou spreken, voelt een ieder zich aangesproken.

Daarom… spreek voor een zaal alsof je tegen 1 persoon spreekt. Want dat doe je!

En wees je dan bewust van het feit dat in de top 5 van belemmerende gedachten bij presenteren “Ik moet weten wat ik zal zeggen” staat.

Interessant is het dat deze gedachte vooral langskomt bij situaties als moeten spreken in het openbaar, sollicitatiegesprekken en eerste dates met een geliefde. In andere situaties durven we angstloos te varen op woorden die geheel spontaan in ons opkomen. Terecht! We zijn allemaal voorzien van een bron die ons moeiteloos van woorden voorziet.

Als de telefoon gaat, denk je niet eerst na over wat je precies gaat zeggen. En als je op een feestje iemand tegenkomt die aan je vraagt wat je doet, sla je ook niet eerst je laptop met een PowerPoint open voordat je die vraag beantwoordt. Eigenlijk doen we de hele dag niets anders dan van-zelf-spreken. We spreken de woorden die in ons opkomen meteen uit, zonder tussenkomst van ons hoofd. Hoe anders is dat bij een geplande presentatie. We verlaten dan die bron vol moeiteloze tekst, intonatie en mimiek en zoeken houvast in ons hoofd. Dat hoofd moet dan reproduceren wat we hadden bedacht, voorbereid of zelfs woordelijk hadden ingestudeerd. Dan blijkt dat tegelijkertijd spreken en denken een slecht huwelijk is. Want de spreekstijl die er op volgt is houterig, stroef en gekunsteld. Dit is voor een publiek al lastig om naar te kijken maar voor jou, als spreker, is het nog een veel grotere beproeving. Je voelt dan dat je niet jezelf bent. Je ongemak is zichtbaar. Je zoekt naar woorden en merkt aan de manier waarop ze je mond verlaten dat de spanning ook hoorbaar is.

Het kan anders! Als je weet waar je het over hebt, hoef je niet meer te weten hoe je het zeggen gaat.

★ Bepaal de kernboodschap van je verhaal

★ Stop alleen content in je verhaal die deze kernboodschap ondersteunt, toelicht en/of illustreert.

★ Maak je verhaal zo eigen dat het van jou is. Maak het persoonlijk.

★ Bouw je verhaal simpel en logisch op zodat je het kan verwoorden zoals je dat op een feestje zou doen.

★ Heb de moed om NIET te weten hoe je het zeggen gaat. Niet zoeken. Laat je vinden!

★ Vind houvast in je buik (adem!) i.p.v. in je hoofd en …

★ Spreek-Van-Zelf! Gewoon zoals je de hele dag spreekt.

Als je mij vraagt een A4tje met tekst te lezen zonder hoofdletters, punten, komma’s  en witte regels, zal ik er waarschijnlijk vriendelijk voor bedanken. Van ernaar kijken, word ik al moe. Zo’n tekst zonder opmaak stoot me af.

Dat is precies de reden waarom we niet graag luisteren naar een spreker die geen stiltes laat vallen in zijn presentatie. Mensen die hun hoofd legen door in één keer hun hele verhaal uit te spreken. Aaneengeregen zinnen en alinea’s waarbij het door de afwezigheid van leegte volstrekt onduidelijk is wanneer een onderdeel begint of eindigt. De structuur ontbreekt, het gaat te snel en ook het verschil tussen hoofd- en bijzaken is niet hoorbaar. Er zijn meerdere oorzaken voor deze ruimteloze spreekstijl. Meestal is er een gevoel van kwetsbaarheid dat de spreker probeert weg te ratelen.

“Als je nog niet hebt ervaren dat er juist kracht en comfort schuilt in het gebruik van stiltes, durf je ze nog niet te laten vallen”

Ook kan het een ‘oplossing’ zijn voor de angst voor zicht- en hoorbaarheid. Met de ‘let’s get it over’- aanpak probeer je de finishlijn zo snel mogelijk te bereiken zodat je het weer gehad hebt. Een korte termijnoplossing voor wie vaker moet presenteren want dan is het dus nooit écht over. Een andere oorzaak is de angst om serieus genomen te worden. Wanneer je denkt dat je niet interessant bent, wil je niet over de kostbare tijd van je publiek beschikken. Door snel te praten, zonder stiltes, ben je nauwelijks te volgen en kan je dus ook niet worden afgerekend op de inhoud van je verhaal. Denk je. Dit vluchtgedrag schept in werkelijkheid precies waar je bang voor bent. Men zal inderdaad geen interesse voor je hebben. Simpelweg omdat je niet hebt laten zien en horen wie je bent en waar je voor staat. Stiltes zijn de lege alinea’s, de punten en de komma’s waarmee je structuur en rust creëert in je verhaal. Ook kan je er woorden mee onderstrepen of vet afdrukken.

” Met een stilte vóór en na een  woord of zinsnede maak je een podium waarop ze even in een spotlight komen te liggen”

Wanneer je de kernboodschap of bijvoorbeeld een titel, de naam van een persoon of een bedrijfsnaam noemt, is zo’n spotlight belangrijk. Zolang vetgedrukte of onderstreepte woorden met snelheid opgaan in een stilteloze woordenbrij, worden ze gewoon niet gehoord.

Stiltes zijn dus noodzakelijk. Inhoud en leegte kunnen niet zonder elkaar. We hebben ruimte en rust nodig om je te kunnen volgen! Je zal veel beter worden gehoord. En omdat het indruk maakt wanneer je met rust en ruimte presenteert, word je als spreker onthouden.

Stiltes gebruiken is een kwestie van laten; niet van doen. Je verlaagt je spreektempo en zwijgt na iedere ‘alinea’ om jezelf en je publiek een adempauze te geven. Oogcontact gaat gewoon door en verdiept zich zelfs. Zo is je verhaal veel beter te verteren en straal je een volwassen professionaliteit uit. Je publiek neemt je serieus omdat jij jezelf serieus neemt.

Zwijgen in het Openbaar

In deze unieke incompanytraining ontmoet je de kracht van stilte in je presentatie. Door stiltes in je verhaal, wint je boodschap aan spreekkracht. Je zult ontdekken dat een punt of een komma net zo veelzeggend kan zijn als een woord of een zin. In deze video van Obama zie je bijvoorbeeld hoe stiltes een enorme effect kunnen hebben! Door bewust stiltes in je verhaal te verwerken, krijgt je presentatie rust en structuur. Je publiek zal zich met je verhaal kunnen verbinden zonder zich te hoeven inspannen. Je pauzes geven haarfijn aan wanneer iets is afgerond en wanneer er een nieuw onderdeel van je presentatie van start gaat. Als je de kracht van stiltes eenmaal ervaren hebt, zul je ze steeds vaker laten vallen. En wees gerust… ze breken niet. En wat doen stiltes voor jouzelf als spreker…?

Voor jou, als spreker, geeft het kalmte en houvast. Je kunt in je stiltes even uitrusten, uitblazen of juist rustig inademen. Je spreektempo zal op een natuurlijke manier vertragen en je volume zal zich aanpassen aan de grootte van het publiek.
Een praktische, interactieve workshop waarin je gaat zien, voelen en horen wat het effect is van goed geplaatste stiltes.

Deze onderdelen worden o.a. behandeld:

• Timing van stiltes
• Stiltes laten spreken
• Bij jezelf blijven door even stil te zijn
• De noodzaak van punten en komma’s
• Adempauzes, reflectie- en  contactmoment voor jezelf en je toehoorder
• Het ‘niets’ als antwoord op innerlijke spanning

Het resultaat is dat je professionele rust uitstraalt door ontspannen te presenteren. Je verhaal zal qua opbouw en structuur veel meer houvast bieden waarbij er alle ruimte blijft voor het ‘spontane spreken’. We gebruiken video-opnames waardoor het leereffect sterk wordt vergroot. Je wordt zichtbaar en je laat een ontspannen indruk achter waardoor je jezelf sterker positioneert. In een zakelijke omgeving, tijdens sollicitatiegesprekken maar ook in privé situaties merk je het positieve effect van stilte en maak je kennis met een meer zelfverzekerde versie van jezelf. Om de interactie en oefening in de groep te kunnen borgen wordt deze training gegeven met maximaal zes deelnemers. Bij een groter aantal zal een tweede trainer worden ingezet.

” Tot slot; de ‘eh’-zeggers hebben geluk. Zij hoeven ‘eh’ slechts te vervangen door stilte en dan zijn ze er al bijna”